Sovjet Antonov An-2 Biplane Blikvorm Glas

Een digitale weergave van een met ski-uitrusting uitgeruste Sovjet Antonov AN-2 (Антоов А нн Cyrillische (Russische) tekst, "Антонв А но De iconische Russische rode ster verschijnt aan de achterkant; pas aan door je eigen extra tekst toe te voegen. In 2017 vierde de Antonov Company, gevestigd in Oekraïne, de 70e verjaardag van de eerste vlucht van de AN-2. De AN-2 (Russische bijnaam: куку руз н и кmaïslandarbeider) is 's werelds grootste eenmotorige tweedekker. De buitengewone langzame vliegmogelijkheden maken het uitermate geschikt voor korte, onverbeterde velden, en sommige gespecialiseerde varianten zijn ook gebouwd voor koud weer en andere extreme omgevingen. Het vult dezelfde niche in Rusland en delen van Oost-Azië als de eerbiedwaardige Douglas DC-3/C-47 in het Westen. De AN-2 werd in 1947 voor het eerst in productie genomen, in de Sovjet-Unie werden er meer dan 5000 gebouwd. Sinds 1960 zijn de meeste AN-2's in Polen gebouwd, met meer dan 12.000 gemaakt voordat de volledige productie eindigde in 1992. De productie uit deelvoorraden blijft beperkt. De AN-2 is ook onder licentie gebouwd in China als de Shijiazhuang Y-5. Noord-Korea exploiteert man AN-2's voor gebruik door speciale eenheden. Met uitzondering van de Lockheed C-130, is de AN-2 in min of meer ononderbroken productie langer dan enig ander vliegtuig. De AN-2 is ontworpen als een vliegtuig voor gebruik in staatsbosbouw. Het basiscasco is echter zeer aanpasbaar en er zijn vele varianten ontwikkeld. Het gaat onder meer om versies voor sproeien met gewassen, wetenschappelijke versies voor atmosferische bemonstering, waterbommenwerpers voor het bestrijden van bosbranden, vliegende ambulances, met vlotters uitgeruste watervliegtuigversies, lichtbewapende gevechtsversies voor het droppen van parachutisten, en natuurlijk de meest voorkomende AN-2T-versie, namelijk het 12-zits vliegtuig. De AN-2 heeft geen overtreksnelheid die wordt vermeld in de bedieningshandboeken (de overtreksnelheid is de snelheid waarmee het vliegtuig te langzaam rijdt voor de luchtstroom over de vleugels om het overeind te houden). Piloten van de AN-2 zeggen dat het vliegtuig in volledige controle kan worden gevlogen bij 30 mph (een modern Cessna 4-zits licht vliegtuig heeft een kraamsnelheid van ongeveer 55 mph). Deze lage overtreksnelheid maakt het mogelijk voor het vliegtuig om achteruit te vliegen (als het vliegtuig in een tegenwind van bijvoorbeeld 35 mph wordt gericht, zal het achteruit reizen bij 5 mph terwijl het volledig onder controle is). Dit is een zeldzaam vermogen, zelfs voor Short Take Off and Landing (STOL)-vliegtuig. Alleen de Duitse Fieseler Fi-156 "Stork" uit de Tweede Wereldoorlog heeft een beter traagsnelheidsvermogen. Een interessante opmerking uit het handboek van de piloot luidt: "Als de motor stopt onder instrumentomstandigheden (blind vliegen als je de grond niet kunt zien) of 's nachts, moet de piloot de controlekolom volledig naar achteren trekken (hij zal niet stallen) en de vleugels horizontaal houden. De voorste roosters zullen bij ongeveer 40 mph (64 km/h) breken en wanneer het vliegtuig vertraagt tot een voorwaartse snelheid van ongeveer 25 mph [40 km/h], zal het vliegtuig bij ongeveer een parachutistendaalsnelheid zakken tot het vliegtuig de grond raakt."