Temptages van Christus, Sandro Botticelli Cadeaupapier

Sandro Botticelli (1445 - 17 mei 1510) was een Italiaanse schilder van de vroege renaissance. Hij behoorde tot de Florentijnse School onder het beschermheerschap van Lorenzo de' Medici, een beweging die Giorgio Vasari minder dan honderd jaar later in zijn Vita van Botticelli zou karakteriseren als "gouden leeftijd". Botticelli's postuumeuze reputatie heeft geleden tot het einde van de 19e eeuw; sindsdien is zijn werk gezien als de lineaire genade van het schilderij van Early Renaissance. Naast het kleine aantal mythologische onderwerpen dat zijn bekendste werk vandaag is, schilderde hij een breed scala aan religieuze onderwerpen en ook enkele portretten. Hij en zijn werkplaats waren vooral bekend om hun Madonna en Childs, velen in de ronde tondovorm. De bekendste werken van Botticelli zijn de geboorte van Venus en Primavera, beide in de Uffizi in Florence. Hij woonde al zijn hele leven in dezelfde buurt van Florence, met waarschijnlijk zijn enige belangrijke tijd elders in de maanden dat hij in 1474 in Pisa schilderde en in 1481-1982 in de Sistine Chapel in Rome. Slechts één van zijn schilderijen is gedateerd, hoewel anderen kunnen worden gedateerd van andere verslagen met verschillende gradaties van zekerheid, en de ontwikkeling van zijn stijl werd met vertrouwen gevolgd. Hij was een onafhankelijke meester in de jaren 1470, groeiend in meesterschap en reputatie. De jaren 1480 waren zijn meest succesvolle decennium, toen al zijn grote mythologische schilderijen werden gemaakt, en veel van zijn beste Madonas. Tegen de jaren 1490 werd zijn stijl persoonlijker en tot op zekere hoogte beheerst. Hij kon worden gezien als een beweging in een richting die haaks staat op die van Leonardo da Vinci (zeven jaar van zijn jongere) en een nieuwe generatie schilders die de High Renaissance stijl creëerden, terwijl Botticelli op een of andere manier terugkeerde naar de Gotische stijl. Hij werd omschreven als "een buitenstaander in de mainstream van het Italiaanse schilderij", die slechts een beperkte belangstelling had voor veel van de ontwikkelingen die het meest samenhangen met het schilderij van Quattrocento, zoals de realistische weergave van de menselijke anatomie, het perspectief en het landschap, en het gebruik van directe leningen uit klassieke kunst. Citaat:Wikipedia