The Blue Veil Poster

De blauwe Veil Edmund Tarbell (1862-1938) Medium: Olie op canvas Jaar: 1898 Aanbevolen drukgrootte bij 300 PPI: 12x16 in Maximum bij 100 PPI: 36x48 in Alvorens uw orde te plaatsen, selecteer de knoop "Customize it!" op de lagere rechts onder "Toevoegen aan winkelwagentje" selecteert u "Afdrukopties" linksboven. Ga één van de afmetingen voor de gewenste grootte van het lijst in. Edmund Charles Tarbell (26 april 1862 - 1 augustus 1938) was een Amerikaanse impressionistische schilder. Hij was lid van de Tien Amerikaanse schilders. Tarbell werd geboren in West Groton, Massachusetts, aan een familie die uit Engeland kwam in 1647. Zijn vader, Edmund Whitney Tarbell, stierf in 1863 nadat hij tyfus had gekregen terwijl hij in de burgeroorlog werkte. Zijn moeder, Mary Sophia Fernald, trouwde vervolgens opnieuw met David Frank Hartford en verhuisde met hem naar Milwaukee in Wisconsin. Hij liet jonge "Ned" en zijn zus Nellie Sophia opgroeien door hun ouders in Groton. Als jeugd nam Tarbell avondkunstlessen van George H. Bartlett op de Massachusetts Normal Art School. Tussen 1877 en 1880 leerde hij bij de ForbesLithographic Company in Boston. In 1879 ging hij naar de School of the Museum of Fine Arts in Boston, die studeerde onder Otto Grundmann. Matriculerend in dezelfde klas waren twee andere toekomstige leden van de Tien Amerikaanse schilders, Robert Reid en Frank Weston Benson. Vanwege zijn talent werd Tarbell aangemoedigd om zijn opleiding voort te zetten in Parijs, Frankrijk, toen het centrum van de kunstwereld. Daarom kwam hij in 1883 in de Académie Julian om onder Gustave Boulanger en Jules-Joseph Lefebvre te studeren. Parijs bracht hem bloot aan een academische opleiding, die altijd bestond uit het kopiëren van oude masterschilderijen in het Louvre Museum, maar ook uit de beweging Impressionisme die vervolgens de galerijen van de stad overspoelde. Die dualiteit zou zijn werk drukken. In 1884 omvatte het onderwijs van Tarbell de Grand Tour naar Italië, en vervolgens het daaropvolgende jaar weer naar Italië, België, Duitsland en Bretagne. Tarbell keerde terug naar Boston in 1886, en verdiende de kost als illustrator, privé kunstleraar en portretschilder. Hij trouwde Emeline Souther, lid van een vooraanstaand Dorchester, Massachusetts familie, in 1888. In 1889 nam Tarbell de positie van zijn voormalige mentor Otto Grundmann over aan de Museum School, waar hij een populaire leraar was. Hij gaf zijn leerlingen een solide academische kunstopleiding—voordat ze leerden schilderen, moesten ze zich teruggeven uit gipskasten van klassieke beelden. Deze studenten waren onder andere Margaret Fitzhugh Browne. Zijn invloed op het schilderij van Boston was zo wijdverbreid dat zijn volgelingen "De Tarbellites" werden genoemd. In 1914 was hij medeoprichter The Guild of Boston Artists, en fungeerde hij als zijn eerste president in 1924; in 1919 werd Tarbell hoofd van de kunstschool in de Corcoran Gallery of Art in Washington, DC. Een schilderij uit 1891, genaamd In de Orchard, heeft zijn reputatie als kunstenaar bewezen. Velen beschouwen het werk nog steeds als zijn meesterwerk. Het toont zijn vrouw met haar broers en zussen in plein air leisure. Tarbell werd beroemd om impressionistische, richly-omhelsde afbeeldingen figuren in landschappen. Zijn latere werk show de invloed van Johannes Vermeer. Hier portretteert hij figuren in zachte koloniale revisieve interioren, uitgevoerd met beperkt borstelwerk en kleur. Gedurende zijn hele carrière zouden de vrouw van Tarbell en vier kinderen (Josephine, Mercie, Mary en Edmund A.) zijn meest geschikte modellen zijn. De resulterende schilderijen schrijven hun leven uit. Hij heeft portretten gemaakt van vele notafels van zijn dag, waaronder de industrialist Henry Clay Frick, het President van de Universiteit van Yale Timothy Dwight, en de Presidenten van de V.S. Woodrow Wilson, Calvin Coolidge en Herbert Hoover. Terwijl hij les gaf op de Museum in Boston, woonde Tarbell eerst in Dorchester en later in het voormalige Hotel Somerset in Boston, niet ver van zijn atelier in de Fenway Studios op Ipswich Street. In 1905 kocht hij een zomerhuis in New Castle, New Hampshire, een eiland aan de Atlantische kust waar hij uiteindelijk met pensioen ging. Tarbell's schilderijen hangen in een groot aantal Amerikaanse collecties en musea, waaronder het Witte Huis. Krediet: Aangepast vanuit Wikipedia Alle informatie wordt alleen verstrekt voor onderwijsdoeleinden.