Webb's First Deep Field (NIRCam-Afbeelding) Volled Poster

Duizenden sterrenstelsels overstromen dit bijna-infraroodafbeelding van sterrenstelsel-cluster SMACS 0723. De hoge resolutie beeldvorming van de James Webb Space Telescope van NASA gecombineerd met een natuurlijk effect dat gekend is als gravitationele telensing maakte dit fijngedetailleerde afbeelding mogelijk. Ten eerste, focus op de sterrenstelsels die verantwoordelijk zijn voor het uitlenen: het heldere witte elliptische sterrenstelsel in het midden van het afbeelding en kleinere witte sterrenstelsels in het hele afbeelding. Bond door zwaartekracht in een sterrenstelsel, buigen ze het licht van sterrenstelsels die in de grote afstanden achter hen verschijnen. De gecombineerde massa van de sterrenstelsels en donkere materie fungeert als kosmische telescoop, die een vergrote, vernauwde en soms spiegelde afbeelding van individuele sterrenstelsels creëert. Duidelijke voorbeelden van het weerspiegelen worden gevonden in de prominente oranje bogen links en rechts van het helderste clustersterrenstelsel. Dit zijn gecensureerde sterrenstelsels - elk afzonderlijk sterrenstelsel wordt tweemaal getoond in één boog. Het afbeelding van Webb heeft hun heldere kernen, die gevuld zijn met sterren, volledig onthuld, samen met oranje sterren langs hun randen. Niet alle sterrenstelsels op dit gebied zijn gespiegeld - sommige zijn uitgerekt. Anderen lijken verstrooid door interacties met andere sterrenstelsels, waardoor sporen van sterren achterblijven. Webb heeft het niveau van detail verfijnd dat we op dit gebied kunnen waarnemen. Zeer diffuse sterrenstelsels lijken op collecties losjes gebonden dandelionzaadjes in een bries. Individuele 'peul' van stervorming bloeit bijna binnen enkele van de verafgelegen sterrenstelsels - de duidelijkste, meest gedetailleerde uitzichten sterclusters in het vroege universum tot nu toe. Een sterrenstelsel dat met sterclusters is gespeculeerd, verschijnt vlak bij de onderkant van de verticale diffractiepiek van de heldere centrale ster - rechts van een lange oranje boog. Het lange, dunne, trage, vezel-achtige sterrenstelsel wordt bedekt met zakken van stervorming. Trek een lijn tussen zijn "vleugels"om ruwweg zijn sterclusters aan te passen, weerspiegelde boven aan bodem. Omdat dit sterrenstelsel zo vergroot is en zijn individuele sterrenclusters zo scherp zijn, zullen onderzoekers het in voortreffelijke detail kunnen bestuderen, wat voorheen niet mogelijk was voor sterrenstelsels op deze afstand. De sterrenstelsels in deze scène die het verst verwijderd zijn - de kleinste sterrenstelsels die zich ver achter het cluster bevinden - lijken niets op de spiraalvormige en elliptische sterrenstelsels die in het lokale universum worden waargenomen. Ze zijn veel rommeliger en onregelmatig. Webb's zeer gedetailleerde afbeelding kan onderzoekers helpen de leeftijden en massa's van sterclusters in deze verafgelegen sterrenstelsels te meten. Dit zou kunnen leiden tot nauwkeurigere modellen van sterrenstelsels die bestonden in kosmische 'lente', toen sterrenstelsels kleine 'knoppen' van nieuwe groei aan het kweken waren, actief interageren en fuseren, en zich nog moesten ontwikkelen tot grotere spiraaltjes. Uiteindelijk zullen Webb's komende observaties astronomen helpen beter te begrijpen hoe sterrenstelsels zich vormen en groeien in het vroege universum. NIRCam werd gebouwd door een team van de Universiteit van Arizona en het Centrum van de Geavanceerde Technologie van Lockheed Martin. Voor een volledige serie van de eerste afbeeldingen en spectra van Webb, met inbegrip van downloadbare dossiers, gelieve te bezoeken: https://webbtelescope.org/news/first-images Kredieten: AFBEELDING: NASA, ESA, CSA, STScI